Φοντάνε, Θεόδωρος

(Fontane, Νόιερουπιν 1819 – Βερολίνο 1898). Γερμανός συγγραφέας. Έως το 1849 εξασκούσε το επάγγελμα του φαρμακοποιού, αλλά στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Ήταν πολεμικός ανταποκριτής στον πόλεμο του 1870-71 και έως το 1889 κριτικός θεάτρου στο Βερολίνο. Στα 60 του χρόνια αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με μια συλλογή από μπαλάντες ιστορικές και με χρονικά πάνω στην ιστορία του Βραδεμβούργου. Τα μυθιστορήματά του είναι επηρεασμένα από τα έργα του Γ. Σκοτ και αναφέρονται, χωρίς επιείκεια αλλά και χωρίς πάθος, ενάντια στην πρωσική αστική τάξη και αριστοκρατία. Eίναι ο εισηγητής του διαλόγου στη γερμανική μυθιστοριογραφία. Αντιμετώπισε επίσης την ψυχολογική έρευνα με μια ανανεωμένη τεχνική. Έγραψε τρία ιστορικά μυθιστορήματα: Σμπαχ φον Βούτενοφ (1883), Η μοιχεία (1880) και Σεσίλ (1886). Το αριστούργημά του όμως είναι το μυθιστόρημα Έφη Μπριστ, οι τρεις ηρωίδες του οποίου αναζητούν διέξοδο από τους τύπους της συμβατικής κοινωνίας. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα: Οι περιπλοκές της ζωής (1890), Η κυρία Τζένη Τράιμπελ (1892) κ.ά.